ENGLISH TEXT AT THE END
Ποιος θα είναι ο ρόλος του Νταβούτογλου
σαν Πρωθυπουργός;
Του Σεμίχ Ιντίζ*
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έγινε επίσημα πρωθυπουργός την Τετάρτη. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γίνεται επίσημα πρόεδρος σήμερα [Πέμπτη, 28.08.2014}. Έχουμε τώρα ένα λαϊκά εκλεγμένο πρόεδρο και έναν λαϊκά εκλεγμένο πρωθυπουργό στο τιμόνι της Τουρκίας.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και οι δύο αναλαμβάνουν τις νέες θέσεις εργασίας τους δημοκρατικά. Όμως, πηγή περιέργειας τώρα είναι πώς αυτό θα λειτουργήσει συνταγματικά. Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, ο πρωθυπουργός είναι ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας.
Η Προεδρία, από την άλλη πλευρά, δεν είναι απλώς μια εθιμοτυπική θέση, αλλά δεν είναι ούτε και θέση που επιτρέπει στον Ερντογάν να ασκεί τις εκτελεστικές εξουσίες που λέει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει. Ο μόνος τρόπος που αυτό θα λειτουργήσει νόμιμα είναι εάν ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία και έχουν ισχυρή θέση στο Κοινοβούλιο.
Λαμβάνοντας υπόψη τις φιλοδοξίες του Ερντογάν, η φόρμουλα αυτή απαιτεί ο Νταβούτογλου να είναι εντελώς υποταγμένος σ 'αυτόν και να διεκπεραιώνει τις οδηγίες του χωρίς ερωτήσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι ρόλοι που παίζονταν από τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο πριν τις προεδρικές εκλογές της 10η Αυγούστου έχουν αντιστραφεί.
Ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Αμντουλλάχ Γκιουλ, παρά τους ισχυρισμούς του ότι ήταν αμερόληπτος, ενέκρινε σχεδόν τα πάντα που στάλθηκαν σε αυτόν από τον πρώην πρωθυπουργό Ερντογάν. Τώρα είναι η σειρά Νταβούτογλου να κάνει το ίδιο. Με δεδομένη αυτήν την περίεργη κατάσταση, ο αρθρογράφος Cengiz Çandar επεσήμανε αυτό που αναφέρεται ως " το παράδοξο Νταβούτογλου."
Σύμφωνα με τον Çandar , καθώς και άλλους, κύριο καθήκον του Νταβούτογλου τώρα - λόγω του γεγονότος ότι είχε επιλεγεί ως το πρόσωπο για να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του Ερντογάν - θα είναι να μειώσει τη σημασία του γραφείου του πρωθυπουργού υπέρ της Προεδρίας.
Με άλλα λόγια, ο Νταβούτογλου ξεκινά αυτόματα με αδύνατη βάση ως πρωθυπουργός. Παρά το γεγονός ότι είναι νομικά ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, η βασιλεία του βρίσκεται στα χέρια του Ερντογάν. Φυσικά ο Νταβούτογλου το γνωρίζει αυτό και αναμφίβολα το αποδέχεται ως δεδομένο.
Αυτός είναι ο λόγος που, αντί να αναφερόμαστε σε «κυβέρνηση Νταβούτογλου», πρέπει τώρα να μιλούμε για τη «Διοίκηση Ερντογάν» με τον τρόπο που αναφερόμαστε στη "Διοίκηση Ομπάμα». Αυτό φυσικά ταιριάζει στον Ερντογάν, και ακόμη θα τον ευχαριστούσε, δεδομένου ότι ο ίδιος έχει ανοιχτά δήλωσε ότι τάσσεται υπέρ ενός προεδρικού συστήματος στην Τουρκία.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτός είναι ένας «εκτελεστικός πρόεδρος" σήμερα ένεκα προεπιλογής και όχι νομικής αξίας. Με άλλα λόγια, θα είναι σε θέση να κάνει ό, τι θέλει, γιατί έχει ένα συμμορφούμενο πρωθυπουργό, ισχυρή υποστήριξη στο Κοινοβούλιο, και μια αδύναμη αντιπολίτευση.
Το μόνο εμπόδιο που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν σήμερα είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο δεν κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης ως πρωθυπουργός. Γνωρίζουμε ότι ο Ερντογάν μισεί το Δικαστήριο, λαμβανομένης υπόψη της σημερινής ανεξαρτησίας του, από τον τρόπο που αντέδρασε όταν αποφάνθηκε ότι η απαγόρευση του Twitter από την κυβέρνηση ήταν αντισυνταγματική.
Ο Ερντογάν δήλωσε τότε ότι αποδέχεται την απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά δεν τη σέβεται. Οπότε, ένα από τα κύρια καθήκοντα της κυβέρνησης Ερντογάν θα ήταν να προσπαθήσει να αλλάξει το Σύνταγμα και να θέσει το δικαστήριο αυτό υπό έλεγχο.
Για να το κάνει αυτό χρειάζεται το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) να βγει από τις γενικές εκλογές του 2015 ακόμη ισχυρότερο από ό,τι είναι σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσει να έχει την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο Κοινοβούλιο που χρειάζεται για να θέσει το Σύνταγμα του Ερντογάν σε δημοψήφισμα.
Η προσπάθεια για να επιτευχθεί αυτό θα είναι έργο του Νταβούτογλου ως ηγέτης του AKP και ως πρωθυπουργού. Μένει να δούμε αν θα μπορέσει να το κάνει.
Ωστόσο, αυτό που είναι σίγουρο σε αυτό το στάδιο είναι ότι ο ρόλος του Νταβούτογλου δεν θα είναι να προσπαθήσει να αναπτύξει περαιτέρω το δημοκρατικό σύστημα της Τουρκίας, να ενισχύσει την αρχή του διαχωρισμού των εξουσιών, να αυξήσει τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και ελευθερίες, και να εξασφαλίσει ότι το κράτος δικαίου είναι σεβαστό.
Κάνοντας όλα αυτά θα μπορούσε να λειτουργήσει σε βάρος του Ερντογάν ως προέδρου, και αυτό δεν είναι ο ρόλος που ο Νταβούτογλου κλήθηκε να αναλάβει.
* ΑρθρογράφοςτηςΗurriyet Daily News
(από την χθεσινή – 28.08.2014 - ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας)
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
http://strategy-cy.com
ENGLISH TEXT
What will Davutoğlu’s role be as PM?
By Semix Idiz*
Ahmet Davutoğlu officially became prime minister on Wednesday. Recep Tayyip Erdoğan officially becomes president today. We now have a popularly elected president and a popularly elected prime minister at Turkey’s helm.
No one can dispute that both are assuming their news jobs democratically. The source of curiosity now, however, is how this is going to work constitutionally. Under the present Constitution, the prime minister is the head of the executive.
The presidency, on the other hand, is not just a ceremonial position, but neither is it a position that allows Erdoğan to exercise the executive powers that he says he intends to use. The only way this will work legally is if the president and the prime minister are in total harmony and have a strong position in Parliament.
Given Erdoğan’s ambitions, this formula requires Davutoglu to become totally subservient to him and carry out his directives without question. This will mean that the roles played by the prime minister and the president prior to the Aug. 10 presidential elections are reversed.
Former President Abdullah Gül, despite his claims to have been impartial, endorsed just about everything that was sent to him by former Prime Minister Erdoğan. Now it is Davutoğlu’s turn to do the same. Given this odd situation, the columnist Cengiz Çandar has pointed to what he refers to as “Davutoğlu’s paradox.”
According to Çandar, as well as others, Davutoğlu’s main task now - by virtue of the fact that he was selected as the person to carry out Erdoğan’s wishes – will be to diminish the importance of the office of the prime minister in favor of the presidency.
In other words, Davutoğlu automatically starts off on a weak foot as prime minister. Despite the fact that he is legally the head of the executive, his reigns are in Erdoğan’s hands. Davutoğlu knows this of course and undoubtedly accepts it as a given fact.
This is why, instead of referring to it as the “Davutoğlu government,” we must now refer to “The Erdoğan administration,” the way we refer to “The Obama administration.” That suits Erdoğan, of course, and would even be pleasing to him given that he has openly said he favors a presidential system for Turkey.
The problem is that he is an “executive president” today by default and not by legal merit. In other words, he will be able to do what he wants because he has a compliant prime minister, strong backing in Parliament, and a weak opposition.
The only obstacle facing Erdoğan today is the Constitutional Court, which he failed to bring under government control as prime minister. We know that Erdogan hates the Court, given its present independence, from the way he reacted when it ruled that the government’s Twitter ban was unconstitutional.
Erdoğan said at the time that he accepted the Court’s ruling but did not respect it. So one of the Erdogan administration’s main tasks will be to try and change the Constitution and bring this court under control.
To do that he needs the Justice and Development Party (AKP) to come out of the 2015 general elections even stronger that it is today so that it can gain the two thirds majority in Parliament it needs to submit Erdoğan’s Constitution to a referendum.
Trying to achieving this will be Davutoğlu’s task as leader of the AKP and prime minister. It remains to be seen whether he can to it.
What is certain at this stage, however, is that Davutoğlu’s role will not be to try and develop Turkey’s democratic system further, to strengthen the separation of powers principle, to increase individual and collective rights and freedoms, and to ensure that the rule of law is respected.
Doing all of that would work to Erdoğan’s disadvantage as president, and that is not what Davutoğlu was brought in to do.
*Columnist,
Hurriyet Daily News, 28.08.2014
