ENGLISH TEXT AT THE END
Γιατί η Τουρκία επιμένει σε ζώνες απαγόρευσης πτήσεων
Των Soner Cagaptay και Andrew J. Tabler
Η ανασφάλεια και οι πολιτικές ανησυχίες της Άγκυρας μπορεί να την οδηγήσουν σε μονομερή δημιουργία ζωνών ανάσχεσης, ενώ η διστακτικότητα της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να της στοιχίσει το συνασπισμό.
Δεδομένου ότι η ένοπλη φάση της εξέγερσης κατά του Μπασάρ αλ-Άσαντ ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011, στην Τουρκία υπήρξε η πρόθεση για δημιουργία ασφαλών καταφυγίων συνοδευόμενων από ζώνες απαγόρευσης πτήσεων στη βόρεια Συρία για να προστατευθούν οι περιοχές υπό την κατοχή της αντιπολίτευσης.
Εδώ υπάρχουν πέντε πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τα σχέδια και τα κίνητρα της Άγκυρας:
1. Ο κύριος λόγος της Τουρκίας για δημιουργία νεκρής ζώνης είναι να προστατευθεί από την αστάθεια στη Συρία. Έχει, επίσης, θέσει εκ νέου αυτό το ζήτημα, επειδή οι δυνάμεις του Άσαντ έχουν σημειώσει πρόσφατα επιτυχίες στα βόρεια σε βάρος των ανταρτών, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής γύρω από τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το Χαλέπι. Η Άγκυρα ελπίζει να δημιουργήσει ασφαλή καταφύγια τα οποία πρέπει να προστατεύονται από τον τουρκικό στρατό, καθώς και επικαλυπτόμενες ζώνες απαγόρευσης πτήσεων που θα επιβληθούν από τουρκικές, νατοϊκές και αραβικές αεροπορικές δυνάμεις. Πιστεύει ότι, χωρίς τα μέτρα αυτά, το καθεστώς Άσαντ μπορεί σύντομα να επιβληθεί στους αντάρτες.
2. Πέραν της επιβολής εναέριων απαγορευτικών ζωνών- μια δύσκολη στρατιωτική επιχείρηση, που θα απαιτεί τη συνεργασία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ – η πρόθεση της Άγκυρας είναι η δημιουργία ασφαλών καταφυγίων στη Συρία ως μέσο διαχείρισης της κρίσης των προσφύγων. Επί του παρόντος η Τουρκία φιλοξενεί περίπου 1,5 εκατομμύριο εκτοπισμένους Σύριους, πολλοί από τους οποίους δεν θα επιστρέψουν στη χώρα τους βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, ενώ παραμένει σε εμπόλεμη κατάσταση. Ένα συριακό ασφαλές καταφύγιο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ζώνη της Τουρκίας ενάντια στις περαιτέρω ροές προσφύγων.
3 Μια πιο μακροπρόθεσμη ανησυχία της Άγκυρας είναι η εν δυνάμει ριζοσπαστικοποίησης που σχετίζεται με τους προσφυγικούς πληθυσμούς. Όπως συνέβηκε με τους Αφγανούς οι οποίοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους στους πολέμους της δεκαετίας του 1970 και '80 και διαμένουν για δεκαετίες στο Πακιστάν, πολλοί πρόσφυγες από τη Συρία θα μείνουν αναμφίβολα στην Τουρκία. Και ακριβώς όπως οι Αφγανοί πρόσφυγες ήταν αγωγός ριζοσπαστικοποίησης μέσα στο Πακιστάν, μερικοί από τους σημερινούς πρόσφυγες στην Τουρκία θα μπορούσαν να εισάγουν στη χώρα τα προβλήματα της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της αλ- Σιάμ (IΚΙΣ), τη θρησκευτική βία και την ιδεολογία των τζιχαντιστών. Η Άγκυρα πιστεύει ότι ασφαλή καταφύγια στα βόρεια της Συρίας θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου, ενισχύοντας τη σταδιακή μεταφορά των προσφύγων πίσω στη χώρα τους.
4. Είτε το κάνει αυτό πολυμερώς, είτε μονομερώς, η Τουρκία στοχεύει να εγκαθιδρύσει τις ζώνες αυτές σε λωρίδες στο συριακό έδαφος κατά μήκος των συνόρων, εστιάζοντας την προσπάθεια της σε σημεία διέλευσης, όπου οι περισσότεροι πρόσφυγες συγκεντρώνονται, καθώς και στις περιοχές που κατέχονται από το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) και το συριακό υποκατάστημα της , το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD).
Η Τουρκία παρουσιάζεται να έχει τη στρατιωτική ικανότητα για την προστασία κάθε μικρής κλίμακας, που μονομερώς διακήρυξε ως τέτοια ζώνη. Έχει ήδη αναπτύξει πυροβολικό κατά μήκος των συνόρων, και αυτές οι μονάδες θα μπορούσαν να υπερασπίσουν μια στενή ζώνη που εκτείνεται μέχρι είκοσι πέντε μίλια στο εσωτερικό της Συρίας, ανάλογα με το έδαφος. Η Άγκυρα θα πρέπει επίσης να στηρίζεται στους συμμάχους της στη Συρία, συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας ανταρτών Αχράρ αλ- Σιαμ, για να βοηθήσει στην προστασία της περιμέτρου αυτών των καταφυγίων.
Σε αντίθεση, οι Κούρδοι της Συρίας θα μπορούσαν να βοηθήσουν ή να περιπλέξουν τις προσπάθειες της Άγκυρας, ανάλογα με το πώς εκτυλίσσονται τα γεγονότα. Η Τουρκία πολέμησε το PKK για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες και πρόσφατα άρχισε επίσημες ειρηνευτικές συνομιλίες με την οργάνωση, οπότε και η σχέση τους παραμένει λεπτή. Από την πλευρά της, η PYD κατέλαβε κουρδικές περιοχές της βόρειας Συρίας τον Ιούλιο του 2012 και τις ανακήρυξε αυτόνομα καντόνια. Σήμερα, τα προστατευόμενα από την Τουρκία καταφύγια θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν αυτά τα κουρδικά καντόνια για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση τους από το Ισλαμικό Κράτος. Ωστόσο, το PKK / PYD θα αντιταχθούν σθεναρά σε μια τέτοια ρύθμιση διότι θα εγκαθιδρύσει αποτελεσματικό τουρκικό στρατιωτικό έλεγχο στις δραστηριότητες τους στη Συρία. Φυσικά, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας σήμερα διενεργεί επίθεση εναντίον ενός από αυτά τα καντόνια, το Κομπάνι - αν η ομάδα επικρατεί εκεί και επιτεθεί στους άλλους δύο θύλακες, το PKK / PYD μπορεί να αναγκαστεί να επιλέξει τα τουρκικά ασφαλή καταφύγια ως έσχατη λύση. Ταυτόχρονα, εάν η Άγκυρα επιτρέψει στην Κομπάνι να πέσει, πολλοί Κούρδοι που θα ζουν σε μελλοντικούς εν δυνάμει παραδείσους ασφάλειας θα διακατέχονται από μακροπρόθεσμη δυσαρέσκεια εναντίον της Τουρκίας, ακόμη και αν συμφωνήσουν να αποδεχθούν την προστασία τους έναντι του Iσλαμικού Κράτους για σύντομο χρονικό διάστημα.
5. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Άγκυρας, ο Λευκός Οίκος έχει σταθερά απορρίψει εκκλήσεις για απαγορευμένες ή ανασχετικές ζώνες πτήσεων στη Συρία αμέσως μετά που ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ (συμπεριλαμβανομένων του υπουργού Αμυνας Τσιάκ Χέιγκελ, του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, και του προέδρου του Ενιαίου Επιτελείου των Αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων, Μάρτιν Ντέμπσεϊ) επιβεβαίωσαν πως το θέμα αυτό ήταν υπό εξέταση. Αυτό είναι ένα υποσύνολο μιας πολύ ευρύτερης ανησυχίας μεταξύ των περιφερειακών και ευρωπαίων συμμάχους της Ουάσιγκτον: δηλαδή, ότι οι αεροπορικές επιδρομές εναντίον του Ισλαμικού Κράτους διεξάγονται χωρίς καμία στρατηγική προς όφελος της μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες έχουν δεσμευτεί να εκπαιδεύσει και εξοπλίσει. Οι σύμμαχοι ανησυχούν ότι η «μινιμαλιστική» προσέγγιση της Ουάσιγκτον είναι μια συνταγή για διχοτόμηση της Συρίας και της νομιμοποίησης του ελέγχου του Άσαντ επί τουλάχιστον ενός μέρους αυτής, διαιωνίζοντας τη σύγκρουση μέσα και γύρω από τη χώρα για τα επόμενα χρόνια. Αυτές οι ανησυχίες θα μπορούσε να διαλύσουν ακόμα και τον εκκολαπτόμενο συνασπισμό εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, αυξάνοντας την πιθανότητα να χρειαστούν αμερικανικές μπότες στο έδαφος, για να καταστρέψουν το Ισλαμικό Κράτος.
ENGLISH TEXT
Turkey Calls for Safe Havens and No-Fly Zones
in Syria: Five Things You Need to Know
Soner Cagaptayand Andrew J. Tabler
Ankara's security and political concerns may drive it to establish buffer zones unilaterally, while Washington's hesitance could cost it a coalition.
Since the armed phase of the rebellion against Bashar al-Assad began in summer 2011, Turkey has been intent on setting up safe havens and accompanying no-fly zones in northern Syria to protect areas held by the opposition. Here are five things you need to know about Ankara's plans and motivations:
1. Turkey's main reason for creating a buffer zone is to shield itself from instability in Syria. It has also raised the issue again because Assad's forces have recently made advances in the north at the rebels' expense, including around the country's largest city, Aleppo. Ankara hopes to set up safe havens that would be protected by the Turkish military, as well as overlapping no-fly zones enforced by Turkish, NATO, and Arab air forces. It believes that that without these measures, the Assad regime may soon squeeze out the rebels.
2. Short of no-fly zones -- a difficult military undertaking that would require cooperation from the United States and other NATO members -- Ankara is intent on setting up safe havens in Syria as a means of managing the refugee crisis. Currently, Turkey hosts around 1.5 million displaced Syrians, many of whom will not return to their country in the short- to midterm while it remains war torn. A Syrian safe haven would act as Turkey's buffer zone against further refugee flows.
3. A more long-term concern for Ankara is potential radicalization associated with refugee populations. Similar to the Afghans who fled their country's wars in the 1970s and '80s and wound up staying in Pakistan for decades, many Syrian refugees will no doubt stay in Turkey. And just as Afghan refugees were a conduit for radicalization inside Pakistan, some of the current refugees in Turkey could import Syria's problems, including networks linked to the Islamic State of Iraq and al-Sham (ISIS), sectarian violence, and jihadist ideology. Ankara believes that safe havens in northern Syria would help address this risk by spurring the gradual transfer of refugees back to their country.
4. Whether it does so multilaterally or unilaterally, Turkey aims to establish the havens in slivers of Syrian territory across the border, concentrating on crossing points where most refugees congregate, and on areas held by the Kurdistan Workers Party (PKK) and its Syrian branch, the Democratic Union Party (PYD). Turkey appears to have the military capacity to protect any small-scale, unilaterally declared havens. It has already deployed artillery along the border, and these units could defend a narrow area stretching up to twenty-five miles inside Syria, depending on terrain. Ankara would also rely on its allies in Syria, including the rebel group Ahrar al-Sham, to help protect the perimeter of such havens.
In contrast, the Syrian Kurds could help or complicate Ankara's efforts depending on how events unfold. Turkey fought the PKK for nearly four decades and recently entered formal peace talks with the organization, so their relationship remains delicate. For its part, the PYD took over Kurdish areas of northern Syria in July 2012 and declared them to be autonomous cantons. Today, Turkish-protected safe havens could encompass these Kurdish cantons and help defend them against ISIS. Yet the PKK/PYD will vehemently oppose such an arrangement because it would establish effective Turkish military control over their activities in Syria. Of course, ISIS is currently assaulting one of these cantons, Kobane -- if the group prevails there and attacks the other two enclaves, the PKK/PYD might be forced to pick Turkish safe havens as a last resort. At the same time, if Ankara allows Kobane to fall, many Kurds living in the prospective havens will harbor long-term resentment against Turkey even if they agree to accept its protection against ISIS in the short term.
5. Much to Ankara's chagrin, the White House has consistently shot down calls for no-fly or buffer zones in Syria immediately after senior U.S. officials (including Defense Secretary Chuck Hagel, Secretary of State John Kerry, and Joint Chiefs Chairman Martin Dempsey) confirmed they were under consideration. This is a subset of a much broader concern among Washington's regional and European allies: namely, that airstrikes against ISIS are being conducted without any strategy to benefit the moderate Syrian opposition, whom the United States and other countries have committed to train and equip. Allies worry that Washington's "minimalist" approach is a recipe for partitioning Syria and legitimizing Assad's control over at least part of it, perpetuating conflict in and around the country for years to come. Such concerns could even dissolve the nascent anti-ISIS coalition, increasing the likelihood that U.S. boots on the ground would be required to destroy ISIS.
(Chatham House, 10.10.2014)
